Gelukkig Nieuwjaar!

Mijn nieuwjaarsbrieven heb ik al gelezen (voor mijn meter, tante Els op het"van Nijnattenfeest", traditie daar, en vake is op reis, dus voor hem heb ik met het kerstdiner bij hen al maar de nodige wensen uitgedeeld).

Toch wil ik hier voor iedereen mijn nieuwjaarsbriefje neerpennen:

"Op mijn mini-voetjes
kom ik braaf en zoetjes.
'k Heb veel wensen voor je bij,
want ik maak je zooooo graag blij!
Opgelet, wat ik nu doe...
'k gooi je vlug een zoentje toe!

Je kapoentje, Anne-Marie

Kalmthout, 1 januari 2010"

Wisten jullie trouwens al dat ik voor een heel speciaal kerstcadeau gezorgd heb dit jaar?

Kijk maar:

10kg

Ik weet niet of het feestje van moeke daarnet er voor iets tussenzit, maar mama en papa hebben me zonet nog gewogen en voor het eerst in mijn leven heb ik de kaap van 10kg bereikt. Goed hé

Namen noemen

Toen ik vorig jaar geboren ben, waren er veel mensen die mijn naam een beetje raar vonden. 't Is te zeggen dat ze een andere naam verwacht hadden dan Anne-Marie. Hoogstwaarschijnlijk zitten de poezennamen (Woefie en Musti) daar iets voor tussen.

Deze week was het in het nieuws: de meest populaire meisjesnaam van 2008 was Emma. Er zijn vorig jaar 726 Emma's geboren in België. En in heel België zijn er vorig jaar welgeteld 2 Anne-Marie's geboren. Daarvan ben ik er dus al 1.
Via de volgende link kan je een excel downloaden waar alle namen in terug te vinden zijn.

Gezinsuitbreiding

Volgende week vrijdag krijg ik er een nieuw speelkameraadje bij!!
Mama en papa hebben een nieuw poesje “besteld” en dat gaat papa na het werk ophalen.

Ze heet momenteel nog Ella van het Poezenbos en is een kruising tussen een Noorse Boskat en een ??? (waarschijnlijk een Europese Korthaar, da’s het huis-, tuin- en keukenkatras van hier).
Mijn papa heeft de namen voor Musti en Woefie bedacht. En dus wilt hij dat voor Ella ook doen… ze is bijna helemaal zwart met een beetje bruin, een “Blakki” volgens hem.

Mijn mama heeft liever Ella of Willemien.
Ik vind eigenlijk Willemien het mooiste. Helpen jullie mijn papa mee te overtuigen?

Mijn eerste internationale dag

“Huh,” hoor ik jullie al denken, “Is Anne-Marie nu al wereldberoemd?”

Euhm, nee, nog niet. Maar het is vandaag wel de allereerste “Internationale dag van het Vroeggeboren Kind”(Prematurity Awareness Day). En tot die categorie behoor ik wel.

Ik hoop dat alle gazetten er vol van staan. En dat papa’s werk en alle radiozenders er heel veel over vertellen. Want ook al ben ik dan geen extreme prematuur (kindjes die voor 32 weken zwangerschap geboren worden), toch vind ik dat al mijn mede(ex)patientjes eens extra in de kijker gezet mogen worden.

Op de website van de VVOC (Vlaamse Vereniging voor Ouders van Couveusekindjes) is er een hele pagina aan onze dag gewijd. Daar staan ook een aantal verslagen van studies die men gedaan heeft (oa eentje over de psychologische invloed van een vroeggeboorte, mama vond dat heel interessant want zij heeft het er vorig jaar nogal moeilijk gehad, maar dat staat dus daar perfect uitgelegd) en ook een aantal artikels van Humo en eentje van uit De Standaard over prematuren.

Op het vtm nieuws was een stukje waar ze in het uza zijn gaan filmen. Dat stukje kan je hier bekijken.
En op papa's werk zijn ze in Leuven gaan filmen. Dat kan je hier bekijken.

Verder wil ik al mijn vriendjes van neonato in UZA nog eens heel veel groetjes doen: Kaat, Miel, Rania, … het allerbeste voor jullie!!

En speciaal voor Matteo: heel veel beterschap.
Matteo is het kindje van iemand op mama’s werk. Die is twee weken geleden geboren, ook op 34 weken net als ik.

klina dag 3

Vandaag was mijn laatste dag in Klina. Eigenlijk laatste halve dag, want net voor de middag mocht ik met mijn mama en papa weer naar huis. Ik ben eigenlijk wel blij dat ik nu terug in mijn eigen bedje kan slapen zonder dat mama of papa naast mij op een veldbeld liggen te snurken. Onvoorstelbaar. En weet je wat ? Als de verpleegster dan 's morgens kwam vragen of ik goed geslapen had, dan zeiden ze tegen de verpleegster: "bwah, ze heeft wat onrustig geslapen, ze is wel een paar keer wakker geweest,... " terwijl ik wel braaf wou slapen, maar gewoon werd wakker gehouden door snurkende ouders. En dat zeggen ze dan niet tegen de verpleegster natuurlijk.
Maar ik was ook wel een beetje blij dat ze bleven slapen hoor. Anders was ik daar helemaal alleen in een groot onbekend bed. En ik kende daar ook niemand natuurlijk.
Maar sinds vanmiddag ben ik dus weer thuis.

klina dag 2

vandaag was mijn 2de dag op de pediatrie in Klina. De dokter vond deze morgen dat ik er al een heel stuk beter uitzag dan gisteren. Als het zo verder blijft evolueren mag ik morgen naar huis.
Vandaag moest ik toevallig ook nog langs bij de oogarts. Die afspraak lag al langer vast, en ik was me een beetje aan het vervelen op mijn kamer, dus dat kwam mooi uit. De oogarts zei dat het allemaal goed komt met mijn oogjes. Mijn linkeroog werkt steeds meer zoals het moet. Volgende zomer moet ik nog even naar uza om dat te laten verifiëren, maar de dokter had er alvast een goed oog in. (oog, heb je hem ?? :p )
Alle verpleegsters die bij mij langskomen om mij te laten aërsollen staan ervan versteld hoe rustig ik dat wel kan. Blijkbaar maken andere kindjes daar een heel spel van. Straf hé ? Maar ja, ik ben dan ook niet de eerste de beste natuurlijk !
Als ik dan toch een minpuntje over Klina moet melden, dan is het wel dat de porties fruitpap aan de krappe kant zijn. Mijn papa is daarstraks nog een extra potje moeten gaan vragen in de keuken. Zo'n honger had ik dus. Ik denk dat hij het lief gevraagd heeft, want hij heeft er eentje meegekregen. Dat smaakte !
Maar verder niets dan goed over Klina.
Maar ik zal toch blij zijn als ik terug in m'n eigen bedje zal kunnen slapen.

op reis bis

Zo'n 16 maanden geleden heb ik al eens een reisje gemaakt. Toen was het naar UZA in Wilrijk. Sindsdien ben ik nog wel dikwijls in het ziekenhuis geweest maar ik mocht er nooit meer blijven slapen. Daar moet ik dus dringend iets aan veranderen...

Deze keer beperk ik mijn uitstapje tot Klina in Brasschaat. Dat heb ik zondagavond om 10u eventjes beslist. Nu ja, de dokter van wacht eigenlijk. Waarom die dat zo ineens nodig vond? Wel, ik had al heel de dag wat moeten hoesten. Voor ik naar bed ging, kreeg ik nog een perdolan suppo om de koorts wat te doen zakken en goed te kunnen slapen. Ik heb 2 uur in mijn bed liggen hoesten en toen kwam mama kijken. Die vond dat ik nogal verdacht hard gloeide en dus mocht ik mee naar beneden. Een beetje rechtzitten om haar ademhaling wat minder snel te laten gaan, een slokje water en eventjes voor de zekerheid koorts meten en die kan weer haar bed in, dacht ze nog. Ze deed het in omgekeerde volgorde, dus dat slokje water heb ik nog te goed, maar misschien was dat wel niet slecht. De koorts was gestegen! 39,1° C; een record voor mij! Papa heeft dan de dokter van wacht gebeld en we mochten meteen komen. Mama en papa deden het hele verhaal, de dokter luisterde naar hen en naar mij(n longen) en zei dat ze me liever door een pediater wou laten onderzoeken.

Dus, hopsakee, naar de spoed in Klina. Gelukkig was het mijn vaste kinderarts die van wacht was. Niets te vrezen dus. Tot ze vond dat ze snot (ik weet niet hoe ze er bij komt, want da's "eikes") nodig had en met een buisje in mijn neus begon te stofzuigen. Daarna kreeg ik nog een naald in mijn hand geprikt om bloed te nemen en een baxter te steken. Ik mocht ook met papa op de foto met mijn handjes in de lucht. Maar ik vond het rare foto's, alleen maar zwart, wit en grijs, precies een skelet. Bbbrrrr....

De dokter vond ze wel goed: geen longontsteking (waarom je foto's daarom nu goed vindt??) Al heel snel had ze ook de eerste resultaten van het bloedonderzoek: geen mexicaanse griep en geen RSV. "Oei", zei mijn papa, maar hij bedoelde "oef". Na een keertje te aerosollen en wat wachten (hmm, heerlijk dommelen in mama's armen) mochten we naar mijn kamertje. Het was toen 1u. Nadat alles in orde was gebracht mocht ik gaan slapen. Mama bleef bij mij. Ik heb heel flink geslapen vanaf 3u30, daarvoor had ik het veel te benauwd en voelde ik mij helemaal niet lekker. Om 6u kwamen ze me wakker maken voor nog een keertje aerosol. Dat moet nu 6 keer per dag. Maar dat doet eigenlijk wel geweldig veel deugd.

Vandaag heb ik de boel een beetje verder verkend. Heel veel gespeeld tot ik echt moest slapen van mijn mama en papa. Daarna kwam oma nog op bezoek. De dokter zei dat ik waarschijnlijk tot woensdag of donderdag mag blijven. Ik moet eerst 24 uur koortsvrij zijn en ik mag niet meer zo kortademig zijn.

Maar dat lezen jullie de volgende dagen wel.

Slaapwel vanuit mijn bedje in Klina.

Culinair

Mijn vorderingen in het eten van allerlei soorten "voer" hebben jullie hier al uitvoerig kunnen volgen. Maar mijn papa is wel een beetje selectief. OK, meestal eet ik "kindjeseten". En dat smaakt me eigenlijk altijd wel goed.

Maar... wisten jullie dat ik ook al "grotemenseneten" lust? Een voorbeeldje: op feestjes mag ik graag als aperitiefhapje een grissini, een olijf (groene en zwarte), een zongedroogd tomaatje, een stukje gedroogde worst (als mama het niet ziet).

Hoofdgerechten

Nu het weer herfst is: spruitjes bij een lekker stukje wild (maar dat laatste maakt mijn mama niet klaar, "te duur" volgens haar :-$ ) geflankeerd door een stronkje witloof.

Als het een beetje exotischer mag: tegen een goede chinese rijsttafel zeg ik niet nee (nasi, bami, tjoptjoy, balletjes in zoetzuur, kroepoek en vooral: kip met pindasaus!) Babi pangang heb ik niet mogen proeven, te pikant volgens mama, maar wedden dat dat net het lekkerste was en dat ze dat gewoon allemaal zelf wou hebben?

Beperkt budget? Geen probleem, je kan me ook een plezier doen met frietjes (met curryketchup aub) en een bamischijf (maar die pakt papa af).

Als desertje: euhm, pudding? Maar ik lust daarna nog steeds ook gewoon een flesje melk met graantjes bij mijn papa op schoot.

red beat: the revenge

met meer rode biet dan vorige keer.
en yohourt als dessert :)

rode biet is lekker

en ziet ook een beetje rood :)

terug naar school

met de fiets :)

banaan!

fruitpap is voor woessies ! Ik eet alleen het echte spul!

nog een paar foto's

stamboom

den danny heeft mijn stamboom eens als een echte boom getekend. Mooi hé ?
Den Danny is een collega van mijn mama. Als je hem wil mailen kan dat via deze link

bericht van Anne-Marie

iiiiiiiç!èèèèèèèèè!
çouèçèèèèèèèèèèèèèèèèèèèèèçXXXXXXXXXGGGGGRRRRRRRHHHHHHHHYJJJJJJJJJJJKKKKKKKKKKLLLLLLMOow qs"'rrrrrrgrrthhhhhhhhhhhttjjjjjjillmm)$$$$$$$^^^^^^^^^^^^^^^^^kl qqqqqqqjs a zddazdzfjd aaaaaeeeéééééééééééééééééér &&&&&&²éé²²NJ 2A ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ Z B YHHHHHHHHHHHHGGGGGTTTTFFFFHHJJKKKKKLLLOO+%/L MHGTJJYUYKKKKKKKKKKKKKKGYGYU0

wij zijn met vakantie

veel tijd om foto's te maken dus....

feestje

Gisteren was het mijn eerste verjaardagsfeestje. Een grote verrassing voor mij, ik wist helemaal van niks! Ik verjaar eigenlijk ook pas morgen, maar mijn mama en papa wilden dat dus gisteren al vieren. Ik was gewoon mijn middagdutje gaan doen, niets aan de hand, en als ik dan wakker werd zat de tuin vol met mensen. Daarom dat ik op de eerste foto niet zo erg uitbundig lach.


Toen de kadootjes bovengehaald werden, kon ik dan weer wel lachen, kijk maar!

En ik heb véééééééél kadootjes gekregen. Mijn papa heeft gezegd dat ze niet allemaal op één foto passen, maar dat moet hij van mij toch nog doen, dan kan ik ze hier laten zien! Met zoveel kadootjes wil ik nog wel eens verjaren. Maar ze hebben me verteld dat ik daar nog een jaar op moet wachten....

maestro, music please

De buren waren vroeg wakker vandaag ! :)

swimming in the pool

voordat we zijn gaan stemmen, zijn we nog snel even wat baantjes gaan zwemmen in 'De Plantage'. Deze keer was mijn mama haar badpak niet vergeten en kon mijn papa dus foto's maken.

Na het beroemde nieuwjaarskaartje dacht iedereen dat ik het gekke bekken treken van mijn papa had geërfd, maar nu zie je dus dat dat niet waar is!

promotie

Na het droevige nieuws van afgelopen weekend, is het nu tijd voor iets leukers. Ik heb promotie gekregen in bambi. De zeer deskundige mensen daar hebben besloten dat ik geen plat boeleke meer ben, maar dat ik nu officieel een kruiper ben. En dat houdt promotie in. Alle kindjes zijn in 3 groepen verdeeld: de baby's, de kruipers en de peuters. Ik ben dus nu van de eerste naar de tweede groep gegaan. Weet je wat de verzorgsters van de baby's eens over mij verteld hebben: als alle kindjes als Anne-Marie waren he, dan..... Dus ik weet niet of dat zo positief is;)

Mijn vriendinnetje Jinthe was al een paar weken overgegaan naar de kruipers en nu zitten we dus terug samen. Dat is erg leuk. De slaapzaal waar we nu liggen hebben we nog niet overhoop gezet (bij de baby's hebben we dat eens gedaan; dat was lachen!). Maar dat komt wel.

Morgen zal ik eens naar de bambi-HR-verantwoordelijke moeten om over de opslag te spreken die aan deze promotie vasthangt.

slaapwel !

woefie

Sinds gisterenavond is er nieuw sterretje aan de grote poezenhemel.

Woefie(die naam heeft papa drie jaar geleden voor haar gekozen, ik heb dus denk ik nogal geluk gehad met mijn naam) had in het begin toen ik er was wel een beetje schrik van mij. Als ik toen op de grond aan het spelen was liep ze dikwijls in een grote boog om mij heen zodat ze zeker wist dat er niets kon gebeuren. Stilletjesaan ging het beter tussen ons en werden we vriendinnetjes. Ik heb zelfs nog kopjes van haar gekregen (dat vond ík dan weer een beetje eng).

Woefie heeft maar een half jaar een staart gehad, toen heeft ze een ongeval gehad en moest haar staart eraf. Voor ik haar kende wist ik zelfs niet dat er poezen waren zonder staart. Nu weet ik wel beter: poezen zonder staart zijn net zo lief en zacht als die met een staart, het ziet er alleen een beetje anders uit.

Jammer genoeg stopt het verhaal van Woefie hier en nu. Ik ga haar wel missen, net zoals mijn mama en papa hun poesje erg missen. Het andere harige monster in dit huis, Musti die loopt nu ook een beetje verloren, ik zal hem maar snel gaan troosten en dan gaan we samen denken aan alle leuke momenten die we samen met Woefie hebben gehad.

roze monster

Sinds zaterdag ben ik het roze monster in huis. Mijn papa zegt nu soms ook "madam windpok" tegen mij. Het jeukt wel een beetje, maar ik denk dat het ergste nu wel voorbij is....

pfffff

dat is het geluid dat hier thuis nu klinkt. Tot daarstraks was het brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr. Dat geluid maakt een aerosolmachien. Nu is het dus 'pfffff'. Dat is het geluid dat een puffer maakt. Daar waar een aerosolsessie 10 minuten duurt, duurt een pufsessie zo'n 10 keer in en uitademen. Een hele verbetering dus. Daar heeft de dokter daarstraks voor gezorgd. Tof hé? Nog drie weken, en dan ben ik er hopelijk vanaf. Net op tijd gedaan, want over drie weken zijn het straatfeesten!

mijn mama is een sufkop

zondag zijn we wezen zwemmen in Holland. 't Is te zeggen: het was de bedoeling dat we gingen zwemmen, mijn mama en ik. Papa die was ook mee om foto's te maken; die doet dat wel meer, zo foto's maken. Eenmaal aangekomen in het zwembad hebben we ingechecked en zijn we richting kleedkamers gewandeld. Samen met papa heb ik dan gewacht totdat mama omgekleed was. Na 5 minuten kwam er een hoofd door de deur gepiept: 'ik ben mijn zwempak vergeten'. Duh!!! Gaan zwemmen zonder zwempak, dat is pas suffen ! Iets anders kan ik het niet noemen.
Al een geluk dat de mevrouw van het zwembad nog een herenzwemshort had liggen, zo kon mijn papa (zeer tegen zijn zin, volgens mama) met mij in het water.
Volgende keer zal ik zelf maar controleren of mijn mama alles heeft ingepakt om te gaan zwemmen.
Het zwemmen zelf was best leuk: liedjes zingen en met water pletsen in het grote zwembad. Volgende week gaan we terug! Met zwempak.

efficiëntie

om niet teveel tijd te verspillen doen we hier thuis wel eens meerdere dingen tegelijk. Afplakken en aërosollen bijvoorbeeld. Maar dat heeft dan tot gevolg dat ik er echt als een gevaarlijke Somalische piraat uitzie....

uza dag.....

Vandaag ben ik nog eens naar het uza geweest. Niets erg hoor, dr. Verhelst van Klina had me doorverwezen naar haar collega dr. De Veuster, en die werkt in het uza.
Mijn mama en papa hadden alletwee een dagje verlof genomen om met mij naar Edegem te gaan. Papa en ik hebben mama deze morgen helaas op het toilet moeten achterlaten, dat kwam daar niet echt goed...
Mijn papa had nogal bekijks met mij, ze zijn dat daar precies niet gewoon om een baby zonder mama te zien, maar ja, dat is dan die mensen hun probleem. Ik heb mij best wel geamuseerd.
De dokter heeft met haar zaklamp in mijn ogen geschenen en ik moest allerlei figuurtjes bekijken. Daarna heeft ze ook met een soort verrekijker in mijn ogen gekeken. Papa wits ook niet goed wat dat ding was, dus heeft de dokter het hem uitgelegd: dat was een refractometer. Daarmee kon de dokter de vorm van mijn oog bekijken en ook mijn netvlies onderzoeken. Het resultaat valt allemaal nogal mee: ik mag vanaf nu een halfuurtje per dag piraat spelen !

Daarna zijn we nog even dag gaan zeggen op de afdeling neonatologie. Daar heb ik vorig jaar bijna 3 weken gelogeerd zoals jullie nog wel weten. De verpleegsters en de dokter vonden dat ik er best wel goed uit zag! Wie ben ik dan om dat tegen te spreken?

Tegen de middag zijn we dan naar huis gegaan. Eerlijk gezegd was het toch een vermoeiende voormiddag! En morgen is het weer bambi-dag. Joepie!

zwemmen

vandaag was het zover. Ik ben samen met mijn mama gaan zwemmen in het zwembad. Ik dacht dat ik thuis een groot bad had, maar sjonge, zo'n zwembad is écht wel groot. Samen met 9 andere kindjes heb ik mijn eerste stapjes - of slagjes in dit geval - gedaan in het zwembad in Hoogerheide. Maar ze zijn daar ook wel een beetje raar hoor. Zo moet je daar zingen in het zwembad, daar had ik nu nog nooit van gehoord !
Volgende week ga ik terug want ik vond het erg leuk !

mijn eend en ik

gedaan

ziezo. Daarnet was een historisch moment. De laatste keer aërosollen. Het werd wel tijd ook dat die marteling ophield. 's morgens, 's middags, 's avonds. Op het hoogtepunt was het wel vier keer per dag zelfs. De laatste week was het alleen nog 's morgens. Dat had de dokter vorige week zo gezegd.

En ook dat ik goed gegroeid was. Zei de dokter. Die kan het weten natuurlijk. 8350 gram. En 71 cm groot al.

Maar aërosollen, dat is dus gedaan....

geprul met de gsm

ziekjes

ik ben een beetje ziekjes, maar dat is er denk ik niet heel erg aan te zien....

nog een filmpje

filmpjes maken met een gsm is maar een beetje geprul, maar tis meer dan niks....

filmpje

mijn papa wil mijn blog nog eens (mis)(ge)bruiken voor een boodschap over een zéér actueel thema.

mmmm spinazie......

weeral lang geleden