Brooddoos

Weet je nu eens wat? Mama had vrijdag voor mij een nieuwe beker én ... een BROODDOOS voor in mijn boekentas gekocht.

Ik had al eens gevraagd om boterhammetjes in mijn boekentas te doen, maar mama deed dat nooit. Vorige week ben ik dan maar eens een paar keren boos geworden als ze mij 's middags al kwam halen. Misschien dat het zo duidelijk werd?
En jawel: het heeft geholpen. Vandaag mocht ik mijn spiksplinternieuwe brooddoos mee naar school nemen. Gevuld! Met twee boterhammen, eentje met gerookt vlees en eentje met Père Josephkaasblokjes. Mmmhhhh... Alle boterhammetjes op dus.

Juffrouw Nicole zei dat ik héél erg flink ben geweest. En ik vond het zo leuk dat ik morgen terug boterhammetjes mee mag nemen van mama.

Er was alleen een klein accidentje vandaag: ik ben recht op mijn gezicht gevallen. Resultaat een geschaafde bovenlip en een mooie ronde schaafplek op mijn voorhoofd. Jammer dat het nog geen carnaval is, dan had ik mij alvast niet meer moeten schminken.

Adieu piraat

Vorige week moest ik nog eens naar de oogdokter. Om te kijken of mijn oogjes al beter waren. Ik mocht in een apparaat kijken met luchtballonnetjes om een foto van mijn blauwe kijkers te maken. Dat deed ik heel erg flink. Mooi kin op het steuntje en recht in het apparaat kijken.
Daarna mocht ik naar de dokter. Die had stokjes met tekeningetjes erop die ze heen en weer bewoog. En ik mocht naar allerlei tekeningetjes op de muur kijken.
Als laatste moest ik weer met mijn kin op een steuntje gaan zitten en dan keek de dokter zo in mijn oogjes.

Resultaat: ik moet niet meer piraten! Gedaan met die vervelende plakkers op mijn oog. Over 4 maanden moeten we weer op controle om te zien of mijn oogjes zonder de plakkers hun best blijven doen. Maar nu mag ik dus eerst al die tijd genieten van een plakkervrij bestaan!

De eerste keer bis bis

Ik heb jullie al over mijn avonturen op het potje verteld. Pipi doe ik nu al enkele maanden heel flink op mijn potje of op de grote wc. Wat mij op dat moment het leukste lijkt.

Grote boodschap op mijn potje doen, is heel erg eng. Meestal wacht ik totdat ik 's avonds in mijn bedje lig. Veilig met een pampertje aan. Mama en papa vinden dat 's morgens niet zo tof.

Gisteren was mama Matthijs aan het eten geven. En ik moest echt heel erg dringend. "Ga dan snel op het potje pipi doen," zei mama. Dus ikke als een speer naar mijn potje. Even later riep ik heel blij: "Kijk mama, kaka! Mamaha, kaka daan". Mama riep terug dat dat heel flink was, maar geloofde me niet en kwam niet direct kijken. En toen ik bleef aandringen, kwam ze toch. En toen kreeg ik een hele dikke pluim! Ik mocht meteen ook naar papa bellen om het te vertellen en een stickertje kiezen. Nu ja, nadat mama mijn poep had schoon gemaakt. Blijkbaar had ik dat zelf niet helemaal volgens de regels van de kunst gedaan, maar je kan niet alles in 1 keer willen, hè.

Een berichtje

Ondertussen ben ik mijn nieuwe school helemaal gewoon. Alle juffen verbazen zich er over dat ik zo flink afscheid neem 's morgens. Zoals "een echte" gooi ik mijn boekentas aan de kant en ga ik bij de rest van onze groep staan. Mama een kus geven en dag zeggen is niet stoer, laat staan dat daar nog tijd voor is! ;-) Maar mama vangt mij altijd wel nog eventjes om toch nog een kus te geven en nog snel te zeggen wie mij 's middags komt halen.
Meestal is dat mama, soms ook vake of oma. En als een van die twee mij komen halen is het altijd feest. Dan mag ik heel de middag bij hen spelen (maar vooral slapen).

Mama en papa vinden dat ik steeds flinker wordt. Volgens hen zijn mijn brulconcerten minder frequent en doe ik gemakkelijker wat zij vinden dat nodig is. Tja, ik heb nu gewoon al mijn energie nodig om alle leuke en spannende dingen op school te kunnen doen. Mijn nieuwe passie is nu trouwens puzzelen. Tot 5 stukjes lukt al heel erg goed. Mama heeft vandaag nieuwe puzzels gekocht, van 4 tot en met 20 stukjes! Ik ga mijn hartje dus de komende weken kunnen ophalen. Je begrijpt dat ik niet veel tijd heb om nog meer te vertellen.