Namen noemen

Toen ik vorig jaar geboren ben, waren er veel mensen die mijn naam een beetje raar vonden. 't Is te zeggen dat ze een andere naam verwacht hadden dan Anne-Marie. Hoogstwaarschijnlijk zitten de poezennamen (Woefie en Musti) daar iets voor tussen.

Deze week was het in het nieuws: de meest populaire meisjesnaam van 2008 was Emma. Er zijn vorig jaar 726 Emma's geboren in België. En in heel België zijn er vorig jaar welgeteld 2 Anne-Marie's geboren. Daarvan ben ik er dus al 1.
Via de volgende link kan je een excel downloaden waar alle namen in terug te vinden zijn.

Gezinsuitbreiding

Volgende week vrijdag krijg ik er een nieuw speelkameraadje bij!!
Mama en papa hebben een nieuw poesje “besteld” en dat gaat papa na het werk ophalen.

Ze heet momenteel nog Ella van het Poezenbos en is een kruising tussen een Noorse Boskat en een ??? (waarschijnlijk een Europese Korthaar, da’s het huis-, tuin- en keukenkatras van hier).
Mijn papa heeft de namen voor Musti en Woefie bedacht. En dus wilt hij dat voor Ella ook doen… ze is bijna helemaal zwart met een beetje bruin, een “Blakki” volgens hem.

Mijn mama heeft liever Ella of Willemien.
Ik vind eigenlijk Willemien het mooiste. Helpen jullie mijn papa mee te overtuigen?

Mijn eerste internationale dag

“Huh,” hoor ik jullie al denken, “Is Anne-Marie nu al wereldberoemd?”

Euhm, nee, nog niet. Maar het is vandaag wel de allereerste “Internationale dag van het Vroeggeboren Kind”(Prematurity Awareness Day). En tot die categorie behoor ik wel.

Ik hoop dat alle gazetten er vol van staan. En dat papa’s werk en alle radiozenders er heel veel over vertellen. Want ook al ben ik dan geen extreme prematuur (kindjes die voor 32 weken zwangerschap geboren worden), toch vind ik dat al mijn mede(ex)patientjes eens extra in de kijker gezet mogen worden.

Op de website van de VVOC (Vlaamse Vereniging voor Ouders van Couveusekindjes) is er een hele pagina aan onze dag gewijd. Daar staan ook een aantal verslagen van studies die men gedaan heeft (oa eentje over de psychologische invloed van een vroeggeboorte, mama vond dat heel interessant want zij heeft het er vorig jaar nogal moeilijk gehad, maar dat staat dus daar perfect uitgelegd) en ook een aantal artikels van Humo en eentje van uit De Standaard over prematuren.

Op het vtm nieuws was een stukje waar ze in het uza zijn gaan filmen. Dat stukje kan je hier bekijken.
En op papa's werk zijn ze in Leuven gaan filmen. Dat kan je hier bekijken.

Verder wil ik al mijn vriendjes van neonato in UZA nog eens heel veel groetjes doen: Kaat, Miel, Rania, … het allerbeste voor jullie!!

En speciaal voor Matteo: heel veel beterschap.
Matteo is het kindje van iemand op mama’s werk. Die is twee weken geleden geboren, ook op 34 weken net als ik.

klina dag 3

Vandaag was mijn laatste dag in Klina. Eigenlijk laatste halve dag, want net voor de middag mocht ik met mijn mama en papa weer naar huis. Ik ben eigenlijk wel blij dat ik nu terug in mijn eigen bedje kan slapen zonder dat mama of papa naast mij op een veldbeld liggen te snurken. Onvoorstelbaar. En weet je wat ? Als de verpleegster dan 's morgens kwam vragen of ik goed geslapen had, dan zeiden ze tegen de verpleegster: "bwah, ze heeft wat onrustig geslapen, ze is wel een paar keer wakker geweest,... " terwijl ik wel braaf wou slapen, maar gewoon werd wakker gehouden door snurkende ouders. En dat zeggen ze dan niet tegen de verpleegster natuurlijk.
Maar ik was ook wel een beetje blij dat ze bleven slapen hoor. Anders was ik daar helemaal alleen in een groot onbekend bed. En ik kende daar ook niemand natuurlijk.
Maar sinds vanmiddag ben ik dus weer thuis.

klina dag 2

vandaag was mijn 2de dag op de pediatrie in Klina. De dokter vond deze morgen dat ik er al een heel stuk beter uitzag dan gisteren. Als het zo verder blijft evolueren mag ik morgen naar huis.
Vandaag moest ik toevallig ook nog langs bij de oogarts. Die afspraak lag al langer vast, en ik was me een beetje aan het vervelen op mijn kamer, dus dat kwam mooi uit. De oogarts zei dat het allemaal goed komt met mijn oogjes. Mijn linkeroog werkt steeds meer zoals het moet. Volgende zomer moet ik nog even naar uza om dat te laten verifiëren, maar de dokter had er alvast een goed oog in. (oog, heb je hem ?? :p )
Alle verpleegsters die bij mij langskomen om mij te laten aërsollen staan ervan versteld hoe rustig ik dat wel kan. Blijkbaar maken andere kindjes daar een heel spel van. Straf hé ? Maar ja, ik ben dan ook niet de eerste de beste natuurlijk !
Als ik dan toch een minpuntje over Klina moet melden, dan is het wel dat de porties fruitpap aan de krappe kant zijn. Mijn papa is daarstraks nog een extra potje moeten gaan vragen in de keuken. Zo'n honger had ik dus. Ik denk dat hij het lief gevraagd heeft, want hij heeft er eentje meegekregen. Dat smaakte !
Maar verder niets dan goed over Klina.
Maar ik zal toch blij zijn als ik terug in m'n eigen bedje zal kunnen slapen.

op reis bis

Zo'n 16 maanden geleden heb ik al eens een reisje gemaakt. Toen was het naar UZA in Wilrijk. Sindsdien ben ik nog wel dikwijls in het ziekenhuis geweest maar ik mocht er nooit meer blijven slapen. Daar moet ik dus dringend iets aan veranderen...

Deze keer beperk ik mijn uitstapje tot Klina in Brasschaat. Dat heb ik zondagavond om 10u eventjes beslist. Nu ja, de dokter van wacht eigenlijk. Waarom die dat zo ineens nodig vond? Wel, ik had al heel de dag wat moeten hoesten. Voor ik naar bed ging, kreeg ik nog een perdolan suppo om de koorts wat te doen zakken en goed te kunnen slapen. Ik heb 2 uur in mijn bed liggen hoesten en toen kwam mama kijken. Die vond dat ik nogal verdacht hard gloeide en dus mocht ik mee naar beneden. Een beetje rechtzitten om haar ademhaling wat minder snel te laten gaan, een slokje water en eventjes voor de zekerheid koorts meten en die kan weer haar bed in, dacht ze nog. Ze deed het in omgekeerde volgorde, dus dat slokje water heb ik nog te goed, maar misschien was dat wel niet slecht. De koorts was gestegen! 39,1° C; een record voor mij! Papa heeft dan de dokter van wacht gebeld en we mochten meteen komen. Mama en papa deden het hele verhaal, de dokter luisterde naar hen en naar mij(n longen) en zei dat ze me liever door een pediater wou laten onderzoeken.

Dus, hopsakee, naar de spoed in Klina. Gelukkig was het mijn vaste kinderarts die van wacht was. Niets te vrezen dus. Tot ze vond dat ze snot (ik weet niet hoe ze er bij komt, want da's "eikes") nodig had en met een buisje in mijn neus begon te stofzuigen. Daarna kreeg ik nog een naald in mijn hand geprikt om bloed te nemen en een baxter te steken. Ik mocht ook met papa op de foto met mijn handjes in de lucht. Maar ik vond het rare foto's, alleen maar zwart, wit en grijs, precies een skelet. Bbbrrrr....

De dokter vond ze wel goed: geen longontsteking (waarom je foto's daarom nu goed vindt??) Al heel snel had ze ook de eerste resultaten van het bloedonderzoek: geen mexicaanse griep en geen RSV. "Oei", zei mijn papa, maar hij bedoelde "oef". Na een keertje te aerosollen en wat wachten (hmm, heerlijk dommelen in mama's armen) mochten we naar mijn kamertje. Het was toen 1u. Nadat alles in orde was gebracht mocht ik gaan slapen. Mama bleef bij mij. Ik heb heel flink geslapen vanaf 3u30, daarvoor had ik het veel te benauwd en voelde ik mij helemaal niet lekker. Om 6u kwamen ze me wakker maken voor nog een keertje aerosol. Dat moet nu 6 keer per dag. Maar dat doet eigenlijk wel geweldig veel deugd.

Vandaag heb ik de boel een beetje verder verkend. Heel veel gespeeld tot ik echt moest slapen van mijn mama en papa. Daarna kwam oma nog op bezoek. De dokter zei dat ik waarschijnlijk tot woensdag of donderdag mag blijven. Ik moet eerst 24 uur koortsvrij zijn en ik mag niet meer zo kortademig zijn.

Maar dat lezen jullie de volgende dagen wel.

Slaapwel vanuit mijn bedje in Klina.

Culinair

Mijn vorderingen in het eten van allerlei soorten "voer" hebben jullie hier al uitvoerig kunnen volgen. Maar mijn papa is wel een beetje selectief. OK, meestal eet ik "kindjeseten". En dat smaakt me eigenlijk altijd wel goed.

Maar... wisten jullie dat ik ook al "grotemenseneten" lust? Een voorbeeldje: op feestjes mag ik graag als aperitiefhapje een grissini, een olijf (groene en zwarte), een zongedroogd tomaatje, een stukje gedroogde worst (als mama het niet ziet).

Hoofdgerechten

Nu het weer herfst is: spruitjes bij een lekker stukje wild (maar dat laatste maakt mijn mama niet klaar, "te duur" volgens haar :-$ ) geflankeerd door een stronkje witloof.

Als het een beetje exotischer mag: tegen een goede chinese rijsttafel zeg ik niet nee (nasi, bami, tjoptjoy, balletjes in zoetzuur, kroepoek en vooral: kip met pindasaus!) Babi pangang heb ik niet mogen proeven, te pikant volgens mama, maar wedden dat dat net het lekkerste was en dat ze dat gewoon allemaal zelf wou hebben?

Beperkt budget? Geen probleem, je kan me ook een plezier doen met frietjes (met curryketchup aub) en een bamischijf (maar die pakt papa af).

Als desertje: euhm, pudding? Maar ik lust daarna nog steeds ook gewoon een flesje melk met graantjes bij mijn papa op schoot.