Een dagje zee

Gisteren was het ontzettend warm. Uitstekend weer voor een dagje uit naar de zee dus. Eigenlijk was dat al langer gepland. Mijn mama’s harmonie doet dat elk jaar en altijd rond mijn verjaardag. Gisteren was het dus zover. Toen papa mij kwam wakker maken, dacht ik dat we gingen zwemmen. Maar hij had dus een verrassing in petto: naar de zee.

Wij zijn met de auto gereden, de rest ging met de bus. Maar mama vindt het met zo’n kleintje (en tegen mij zegt ze dat ik al zo’n groot meisje ben) net zo makkelijk om zelf te rijden. Het was héél lang rijden. Wel 2 uur, door de file aan Gent.

We waren net op tijd, maar ik had een beetje last van de warmte (en een vieze pamper) dus dat heeft papa eerst opgelost, voor we naar de rest van de groep konden.

Aangekomen spurtten mama en papa meteen het podium op. Ik mocht lekker bij opa in de schaduw blijven. Mama zat pal in de vlakke zon. Na twee stukken hoorde ik haar zeggen dat ze bij de wissel ook ging wisselen. En nog eens twee stukken later stond ze ineens voor mijn neus. Met haar dikke buik werd ze een beetje ziek, zo in de volle zon.
Papa bleef wel meespelen, maar ja, die moet alleen maar een beetje meppen.

Na het concert waren er broodjes, komkommer, eitjes en appelsap. Maar ik had niet zoveel honger. Veel te warm. Na het eten mocht ik nog een beetje in de speeltuin spelen en met een fietsje rondrijden. Het was een duwautootje, met een deurtje dat openging, een stuur, een toeter. Kortom, een superding. We zijn helemaal naar de dijk gereden om daar de zee te zien en iets te drinken. Wat is die zee groot! Jammer dat we geen tijd hadden om op het strand te gaan spelen. Mama vond dat niet zo erg.

Daarna moesten we terug en moest ik afscheid nemen van mijn superauto. :’-( Mama en papa en al de rest moesten naar het volgende optreden. Dat was op de Molenfeesten, aan een echte oude molen. Weeral in de volle zon. Mama deed dus weer niet mee. Omdat ik op weg naar daar in slaap gevallen was, heeft ze met mij een rustig plekje in de schaduw uitgezocht zodat ik wat kon rusten. Daarna mocht ik nog eens fruitpap eten en een beetje rondlopen. Ik had héél véél fans. Ze vonden mij allemaal een heel mooi en schattig kindje, en zo braaf en flink! … Tja, zo ben ik nu eenmaal, dus dat hebben die mensen goed gezien. Na het optreden mocht ik met opa nog eventjes naar de paarden gaan kijken. Die moesten in hun rijdende stal. Daarna hebben we, nog maar eens, een terrasje gedaan. Ze hadden daar een speeltuintje met echt duinenzand! Da’s heel erg leuk zand. Veel leuker dan zandbakzand. Opeens kwam papa mij roepen omdat er croque monsieurs waren. Mmmmhhhh… Daarna nog wat spelen en toen moesten we ineens opschieten voor de bus?! Huh, wij zijn toch met de auto? Eigenlijk bedoelde mama en papa “opschieten om oma en opa, tante Els en nonkel Sven en alle andere uit te zwaaien”. En wij moesten ook vertrekken. Het was al half zeven. Bedtijd dus.

Veel geslapen in de auto heb ik niet. Thuis heb ik nog een boterham gegeten. En mocht ik nog met mama in bad. Dat was best leuk, achteraf bekeken toch. Daarna nog twee fimpjes mogen kijken en toen was het echt bedtijd. Het was ook al half negen-negen uur. En de vleermuizen begonnen toen te stressen om om half tien uit te kunnen vliegen. Hoog tijd dus om zelf naar dromenland te vliegen.

Het was een vermoeiende en drukke dag, maar we moeten nog eens terug… want ik ben niet met mijn teentjes in het water kunnen gaan staan… Mama en papa hebben al beloofd dat we nog eens gaan en dan blijven we daar ook slapen. Jippiieeee!!!!

Twee

Vandaag ben ik twee jaar geworden, maar vanavond was een beetje moeilijk om te feesten, dus dat hebben we zondag dan maar gedaan.

Mama had een Bumbataart gemaakt, helemaal zelf gemaakt. Maar ik mag ze niet laten zien, want er was iets mis met de fondant (die smolt een beetje). Maar dat deed niets aan de smaak gelukkig.

Bij een verjaardag horen natuurlijk ook cadeautjes. Véél cadeautjes. Zo kan ik nu al oefenen om samen met mama Bumbataarten te maken met mijn nieuwe keukentje (met de nodige potjes enzo), tafeltje en stoeltjes. Binnenkort kunnen we ook een fietstochtje gaan maken met z'n drieën op mijn nieuwe fiets. Papa kan ik nu nog beter helpen met blaadjes en snoeisel naar achter te kruien. En als het slecht weer is heb ik nog mijn duploblokken en kralen om een mooie ketting te maken.

Hieronder enkele sfeerfoto's:




Vandaag vier ik mijn verjaardag met alle kindjes uit mijn klasje van Bambi! Mama heeft hiervoor speciaal Bumbacupcakes gemaakt. Ze heeft gisteren tot 1u 's nachts doorgewerkt om ze af te krijgen. Het resultaat mag gezien worden.

Aflevering 123 uit "The Anne-Marie doctors walk"

De laatste tijd hoor je al wel eens iets over opvolging van (ex-)prematuren in het nieuws. Al zeg ik dat zo verkeerd: het gaat meestal over het ontbreken daarvan en dat men (oa. het VVOC) daar iets aan wil veranderen.

Omdat er nu nog niets centraal geregeld is en omdat ik een prematuur was, vraagt mijn dokter dus aan mama en papa om mij regelmatig te komen showen. Om te zien of er nergens een probleem in mijn ontwikkeling is. Dat is nu al zo’n twee jaar zo. Mama en papa vinden die consultaties altijd héél erg spannend.
2 weken geleden was het weer zover: ik mocht nog eens naar de dokter. De juffrouwen van Bambi hadden mijn ontwikkelingschema helemaal bijgekleurd en hier en daar een aantal opmerkingen gegeven van dingen die ik nog niet kan/kon. De dokter vond het prachtig, had niets op mij aan te merken. Ik deed alles prima. Alleen mijn “sterk karakter” vond ze toch iets om mama en papa een paar tips over te geven. Maar ja, die kennen mij al langer en weten ondertussen wel wat werkt en wat niet. Volgende afspraak: over een half jaar.

Vorige week donderdag moest ik weer naar het UZA. Voor mijn ogen deze keer. Ik speel nog altijd twee dagen in de week piraat. Nu al zo’n jaar. Het was dus tijd voor een grondige check up en een evaluatie. Verdict? De dokter kon niet meer zien dat mijn linkeroog niet altijd even goed mee wou; ik heb geen lievelingsoog meer, geen oog dat af en toe wat weg draait en ik kan “diep zien”. Kortom, het piraten helpt! Ik mag nu nog een hele tijd verder piraten. En dan volgend jaar of zo nog eens mijn ogen laten meten om te zien of ik echt wel heel goed zie.

Hiep hiep hoera dus! Ik kan zonder zorgen binnenkort mijn tweede verjaardag vieren.

bellen blazen