Grote zus zijn is een grote verantwoordelijkheid. En dat is best eng, zo'n grote verantwoordelijkheid van het ene op het andere moment erbij krijgen. Mama en papa waren vroeger altijd helemaal alleen van mij. Nu is mijn broertje er ook en die moet nog heel veel eten bij mama. En krijgt dus ook heel veel knuffeltjes. Logisch, want hij is ook nog heel klein.
Maar ik heb mijn mama en papa liever alleen voor mij. Dan krijg ik alle knuffeltjes.
Ze doen hun best hoor. Ik mag pudding koken, met papa naar de winkel, ...
En toch ben ik ook heel erg trots op mijn broertje. Hij ziet er dan ook zo schattig uit.
Maar ik ga toch nog een paar weken voor brulaapje spelen. Mama en papa kennen mij gelukkig al, dus die weten dat ik niet echt boos ben op hen, maar gewoon even heel hard moet wennen. En Matthijs? Die slaapt gewoon overal door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten