Gisteren was het ontzettend warm. Uitstekend weer voor een dagje uit naar de zee dus. Eigenlijk was dat al langer gepland. Mijn mama’s harmonie doet dat elk jaar en altijd rond mijn verjaardag. Gisteren was het dus zover. Toen papa mij kwam wakker maken, dacht ik dat we gingen zwemmen. Maar hij had dus een verrassing in petto: naar de zee.
Wij zijn met de auto gereden, de rest ging met de bus. Maar mama vindt het met zo’n kleintje (en tegen mij zegt ze dat ik al zo’n groot meisje ben) net zo makkelijk om zelf te rijden. Het was héél lang rijden. Wel 2 uur, door de file aan Gent.
We waren net op tijd, maar ik had een beetje last van de warmte (en een vieze pamper) dus dat heeft papa eerst opgelost, voor we naar de rest van de groep konden.
Aangekomen spurtten mama en papa meteen het podium op. Ik mocht lekker bij opa in de schaduw blijven. Mama zat pal in de vlakke zon. Na twee stukken hoorde ik haar zeggen dat ze bij de wissel ook ging wisselen. En nog eens twee stukken later stond ze ineens voor mijn neus. Met haar dikke buik werd ze een beetje ziek, zo in de volle zon.
Papa bleef wel meespelen, maar ja, die moet alleen maar een beetje meppen.
Na het concert waren er broodjes, komkommer, eitjes en appelsap. Maar ik had niet zoveel honger. Veel te warm. Na het eten mocht ik nog een beetje in de speeltuin spelen en met een fietsje rondrijden. Het was een duwautootje, met een deurtje dat openging, een stuur, een toeter. Kortom, een superding. We zijn helemaal naar de dijk gereden om daar de zee te zien en iets te drinken. Wat is die zee groot! Jammer dat we geen tijd hadden om op het strand te gaan spelen. Mama vond dat niet zo erg.
Daarna moesten we terug en moest ik afscheid nemen van mijn superauto. :’-( Mama en papa en al de rest moesten naar het volgende optreden. Dat was op de Molenfeesten, aan een echte oude molen. Weeral in de volle zon. Mama deed dus weer niet mee. Omdat ik op weg naar daar in slaap gevallen was, heeft ze met mij een rustig plekje in de schaduw uitgezocht zodat ik wat kon rusten. Daarna mocht ik nog eens fruitpap eten en een beetje rondlopen. Ik had héél véél fans. Ze vonden mij allemaal een heel mooi en schattig kindje, en zo braaf en flink! … Tja, zo ben ik nu eenmaal, dus dat hebben die mensen goed gezien. Na het optreden mocht ik met opa nog eventjes naar de paarden gaan kijken. Die moesten in hun rijdende stal. Daarna hebben we, nog maar eens, een terrasje gedaan. Ze hadden daar een speeltuintje met echt duinenzand! Da’s heel erg leuk zand. Veel leuker dan zandbakzand. Opeens kwam papa mij roepen omdat er croque monsieurs waren. Mmmmhhhh… Daarna nog wat spelen en toen moesten we ineens opschieten voor de bus?! Huh, wij zijn toch met de auto? Eigenlijk bedoelde mama en papa “opschieten om oma en opa, tante Els en nonkel Sven en alle andere uit te zwaaien”. En wij moesten ook vertrekken. Het was al half zeven. Bedtijd dus.
Veel geslapen in de auto heb ik niet. Thuis heb ik nog een boterham gegeten. En mocht ik nog met mama in bad. Dat was best leuk, achteraf bekeken toch. Daarna nog twee fimpjes mogen kijken en toen was het echt bedtijd. Het was ook al half negen-negen uur. En de vleermuizen begonnen toen te stressen om om half tien uit te kunnen vliegen. Hoog tijd dus om zelf naar dromenland te vliegen.
Het was een vermoeiende en drukke dag, maar we moeten nog eens terug… want ik ben niet met mijn teentjes in het water kunnen gaan staan… Mama en papa hebben al beloofd dat we nog eens gaan en dan blijven we daar ook slapen. Jippiieeee!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten