Alle meisjes hebben in hun jeugd een idool. Ik ook!
Hij is lief, lang, slank, heeft zwart haar, is grappig, doet geweldig spannende dingen, laat mij vanalles zien, neemt mij mee op excursie, kortom, ... een echte god dus.
En gelukkig kan ik hem heel dikwijls zien. Soms mag ik zelfs helpen. En dan steek ik natuurlijk mijn allerbeste beentje voor.
Vroeger, toen ik heel klein was, vond ik hem niet zo super. Ik heb blijkbaar eens een hele avond gebruld omdat mama niet thuis was. Hij kreeg mij echt niet getroost. Toen mama thuis was, kalmeerde ik na 5 minuten.
Maar da's nu dus allemaal verleden tijd. Hij is mijn allergrootste idool!
Of ik nu eindelijk eens ga vertellen wie mijn idool is?
Papa!! Natuurlijk.
1 opmerking:
Supermooi! Superlief! Zo worden kleine meisjes papa's grote hartedief.
Vanwege Elena (via de hand van papa)
P.S.: Ik hoop dat mijn nichtje zich superrelaxed weet als toekomstige 'grote zus'
Een reactie posten