Meestal vertellen mama en papa enkel (heel trots dan) over de leuke eerste keren, bv. eerste keer lopen, eerste keer “mama” of “papa” zeggen, enz.
Deze nacht had ik mijn eerste nachtmerrie. Is dat iets vernoemendswaardig? Nee, niet echt.
En ja, toch ook wel. Tot hiertoe kon ik ook al wel eens huilend wakker schieten, maar dat was eigenlijk altijd heel snel opgelost. Knuffel, dikke kus, koe en tutje en terug slapen.
Gisteren dus niet. Het heeft mama zeker een kwartier gekost om mij terug te kalmeren en in mijn bedje te laten liggen zonder het op een brullen te zetten.
Een paar uur later was ik weer helemaal wakker en over mijn toeren. Mama is mij weer komen knuffelen en troosten, ook al riep ik om papa. Die sliep, volgens mama, en hoorde mij totaal niet (en ik deed echt mijn best om 120 dB te produceren!).
Waarom mama mijn eerste echte nachtmerrie eigenlijk zo vernoemenswaardig vindt? Tja, ze heeft het me uitgelegd en ik zal proberen om haar uitleg hier te herhalen:
Tijdens je dromen verwerk je, volgens mama dus, de indrukken van de afgelopen dag. Ook recente gebeurtenissen, angsten, enz. worden ’s nachts verwerkt. Iedereen droomt dus, mama’s en papa’s, oma’s en opa’s, kindjes, baby’tjes, zelfs poesjes zoals Musti dromen ’s nachts.
Musti’s en hele kleine baby’tjes hebben (nog) geen fantasie. En het is de fantasie die ons echte nachtmerries bezorgen. Volgens mama is het voor kindjes (tussen 2 en 6 jaar ongeveer) heel moeilijk om te begrijpen wat echt is en wat ze zelf verzonnen hebben (fantasie dus). En daarom dromen ze dus heel erg levendig. En als ze dan wakker schieten bij een nachtmerrie lijkt het alsof ze dat echt meegemaakt hebben.
Aan die uitleg had ik vannacht weinig. Maar mama zei dat dat ook niet moet. Zij vindt het gewoon fijn dat ik weer een stapje vooruit zet in mijn ontwikkeling. Mijn fantasie is dus al volop aanwezig. Maar ik denk niet dat ik dat leuk vindt, die nachtmerries. Volgens mama ga ik juist wel van mijn fantasie veel plezier hebben; met het spelen met mijn pop, de blokken, een kartonnen doos zelfs, …
Mama, ik weet het toch nog niet hoor, of ik fantasie wel leuk vind. Maar nu moet ik eerst mijn poppemie een nieuwe pamper aan geven, daarna moet ze nog patatjes eten en dan heeft ze dringend een dikke knuffel nodig want ze valt na de patatjes van de stoel…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten