spoed

We zijn nu net terug thuis van een avondje op de spoed. Achteraf bekeken klinkt het wel spectaculair, maar eigenlijk was er geen probleem. Hoe dat komt ? Wel.... Tijdens het afdrogen na mijn badje deze avond heb ik mijn adem ingehouden en ben ik knalrood geworden. Volgens mijn mama had ik ook een heel angstige blik in m'n ogen zo van: 'wat gebeurt er nu met mij ?'. Enfin.... na een dikke minuut en nadat mijn mama mij had op m'n buik had gedraaid ben ik beginnen wenen en zodoende terug aan het ademen geslagen. Omdat m'n mama er niet helemaal gerust in was, heeft ze de spoed van Klina gebeld, die verwezen door naar de huisdokter van wacht, die zei van toch maar langs de spoed te gaan. Tegen die tijd was mijn papa ook thuis en dan zijn we maar naar het uza gereden, daar ken ik het nog....
Na even te wachten kwam dr Dierckx een kijkje nemen. Toen mijn mama het hele verhaal had verteld en de dokter mij van kop tot kleine teen onderzocht had, kwam die tot de conclusie dat er geen sprake was van een groot probleem, hoogstens van een "grote boodschap".
Door het harde persen voor mijn grote boodschap, ben ik waarschijnlijk even vergeten dat ik dan moest blijven ademen. Geen groot probleem, want na een minuutje laat mijn lichaam dan weten dat ik dat weer moet doen, en dan doe ik dat ook wel. En er zijn blijkbaar nog baby's die dat doen. Dat was een hele geruststelling voor mijn mama en papa. Die kunnen nu dus ook gerust gaan slapen...